Jest już uzasadnienie dla wyroku w sprawie nieodpłatnych świadczeń

Dla wszystkich zainteresowanych sprawą nieodpłatnych świadczeń wspólników na rzecz spółki kilka tez z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt III SA/Wa 1083/13. Przypominam, że rozchodzi się o darmowe świadczenie usług na rzecz spółki i konsekwencje powyższego w podatku dochodowym od osób prawnych.

W skrócie stanowisko zaprezentowane przeze mnie w imieniu klienta:

Obowiązek świadczenia usług, nałożony w trybie art. 159 Kodeksu spółek handlowych jest świadczeniem odpłatnym, albowiem ekwiwalentem za osobiste starania wspólnika jest prawo do zysku – na mocy konkretnej umowy spółki obok obowiązku wniesienia wkładu, wspólnik ma obowiązek działania w określony sposób i tym samym spółka w ramach wzajemnego świadczenia wypłaca mu dywidendę.

Zdaniem Skarżącej, Organ w zaskarżonej interpretacji wykazał się niezrozumieniem przepisów prawa handlowego, i nie podjął nawet próby ich analizy, poprzestając jedynie na pozaustawowym, a przez to pozaprawnym, rozróżnieniu obowiązków wspólnika na „standardowe” i „niestandardowe” oraz na poszukiwaniu „prawdziwego charakteru” obowiązków, podczas gdy powinien był w sposób rzetelny przeanalizować regulację Kodeksu spółek handlowych oraz zastanowić się, co jest istotą umowy spółki prawa handlowego.

Sąd stwierdził natomiast, że:

Aby dokonać prawidłowej wykładni właściwych w sprawie przepisów prawa podatkowego, należy najpierw przeprowadzić analizę rzeczywistości gospodarczej z punktu widzenia zawartych w niej elementów z zakresu prawa spółek handlowych. Zdarzenia te są bowiem częścią stanu faktycznego sprawy. I tak, prawnopodatkowa ocena charakteru świadczeń, o których mowa we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, powinna nastąpić z uwzględnieniem natury samej spółki handlowej, jako stosunku prawnego.

I dalej:

Zgodnie z art. 3 Kodeksu spółek handlowych, przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu, poprzez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. (…) Zgodnie z art. 159 Kodeksu spółek handlowych wszelkie dodatkowe obowiązki wobec spółki należy doprecyzować w umowie spółki. Chodzi więc nie o obowiązki wobec wspólników, wierzycieli itp., ale o te, które wiążą się z relacją ze spółką .(…) Tak więc jeżeli te inne – poza wniesieniem wkładu – obowiązki wspólników zostały na nich nałożone w sposób zgodny z przepisem art. 159 Kodeksu spółek handlowych, czyli pod rygorem nieważności zostały dokładnie określone w umowie spółki, należy uznać, że także służą osiągnięciu wspólnego celu, o którym mowa w art. 3 Kodeksu spółek handlowych.

A na koniec wielki finał:

Ich (obowiązków) wypełnianie przez zobowiązanego do tego wspólnika wynagradzane jest udziałem w zysku spółki. Ta zaś okoliczność nie pozwala uznać, że mamy w sprawie do czynienia ze świadczeniem bez ekwiwalentu, które – na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. – należy kwalifikować jako przychód i opodatkowywać.

Pełne uzasadnienie wyroku znajdziecie tutaj.

O wyroku piszą też w Gazecie Prawnej.